Opodatkowanie podatkiem VAT prac budowlano - montażowych związanych z montażem i późniejszym serwisem urządzeń klimatyzacyjnych.

IPPP2/443-142/11-4/KG
2011.05.12
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Opodatkowanie podatkiem VAT prac budowlano - montażowych związanych z montażem i późniejszym serwisem urządzeń klimatyzacyjnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA



Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011r. (data wpływu 7 lutego 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT prac budowlano – montażowych związanych z montażem i późniejszym serwisem urządzeń klimatyzacyjnych –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE



W dniu 7 lutego 2011r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT prac budowlano – montażowych związanych z montażem i późniejszym serwisem urządzeń klimatyzacyjnych.


Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 marca 2011r. (data wpływu 24 marca 2011r., data nadania 22 marca 2011r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 4 marca 2011r. nr IPPP2/443-142/11-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 17 marca 2011r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:


Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży urządzeń klimatyzacyjnych na rynku polskim, nie jest producentem a jedynie dystrybutorem przedmiotowych urządzeń. Podatnik będzie wykonywać usługi montażu urządzeń klimatyzacyjnych. Przedmiotowe usługi montażu ze względu na brak własnych monterów będzie zlecać podwykonawcom, jednak wobec inwestora będzie występować jako wykonawca usług. Podwykonawcę łączyć będzie stosunek prawny z Wnioskodawcą, nie z inwestorem. W skład wykonywanych usług wchodzić będą zarówno czynności instalacyjne, jak i materiały. Przedmiotowe prace będą wykonywane także w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Pismem z dnia 21 marca 2011 roku Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe usługi będą wykonywane w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętych społecznym programem społecznym. Wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania usługi montażu tych urządzeń przekracza 50 % podstawy (na towary składają się dwa urządzenia – zewnętrzne, wewnętrzne oraz dodatkowa instalacja). Przedmiotem zawieranych umów będzie dostawa i montaż tych urządzeń.

Usługa serwisu (konserwacji), o której mowa we wniosku jest warunkiem gwarancji producenta, bez niej użytkownik traci gwarancję. Wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania usług serwisowych tych urządzeń nie przekracza 50 % podstawy.

Montaż urządzenia polega na:

• połączeniu obu jednostek przewodami miedzianymi w izolacji termicznej, do których zostanie wypuszczony czynnik chłodniczy (zazwyczaj niezbędne jest wiercenie i uszczelnienie otworu w ścianie zewnętrznej pomieszczenia),
• połączeniu obu jednostek przewodem elektrycznym sterująco – zasilającym,
• powieszeniu jednostki wewnętrznej na ścianie pomieszczenia,
• powieszeniu (na specjalnym zawiesiu) jednostki zewnętrznej klimatyzatora (ewentualnie posadowieniu go na powierzchni płaskiej dachu, balkonu itp.),
• odprowadzeniu skroplin z jednostki wewnętrznej za pomocą plastikowej rurki,
• ewentualnym zamaskowaniu przewodów freonowych, skroplinowego i elektrycznego białymi korytami maskującymi,
• podłączeniu zasilania elektrycznego,
• wytworzeniu w przewodach freonowych próżni i wypuszczeniu freonu,
• sprawdzeniu ciśnień chłodniczego w instalacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Jaką stawkę podatku VAT Wnioskodawca winien zastosować wobec prac budowlano – montażowych związanych z montażem i późniejszym serwisem urządzeń klimatyzacyjnych w obiektach budownictwa mieszkaniowego...


Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 21 marca 2011 r.):


Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do prac budowlano – montażowych do sprzedaży i montażu urządzeń klimatyzacyjnych należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 8 %. Zainteresowany stoi na stanowisku, iż w stosunku do usług serwisowych gwarancyjnych należy zastosować stawkę VAT w wysokości 8 %.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle regulacji przepisu art. 41 ust. 2 ustawy stawka podatku dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, dział PKOB 11 obejmuje:

• budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
• budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei w świetle regulacji pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 ww. artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja oznacza unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego, prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej (źródło: Wikipedia, wolna encyklopedia).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży urządzeń klimatyzacyjnych na rynku polskim, nie jest producentem, a jedynie dystrybutorem przedmiotowych urządzeń. Podatnik będzie wykonywać usługi montażu urządzeń klimatyzacyjnych. Przedmiotowe usługi montażu ze względu na brak własnych monterów będzie zlecać podwykonawcom, jednak wobec inwestora będzie występować jako wykonawca usług. Podwykonawcę łączyć będzie stosunek prawny z Wnioskodawcą, nie z inwestorem. W skład wykonywanych usług wchodzić będą zarówno czynności instalacyjne jak i materiały. Przedmiotowe usługi będą wykonywane w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętych społecznym programem społecznym. Przedmiotem zawieranych umów będzie dostawa i montaż tych urządzeń.

Biorąc pod uwagę ww. powołane definicje: "budowy," "remontu" "modernizacji" oraz "przebudowy", zdaniem tut. Organu montaż urządzeń klimatyzacyjnych zaliczyć należy do usług modernizacyjnych. Bowiem ma on na celu unowocześnienie, trwałe ulepszenie istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej.

W konsekwencji powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony wyżej stan prawny należy stwierdzić, że montaż urządzeń klimatyzacyjnych w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, opodatkowany jest stawką podatku w wysokości 8%, na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika także, iż Zainteresowany świadczy usługi serwisu urządzeń klimatyzacyjnych. Usługa serwisu (konserwacji), o której mowa we wniosku jest warunkiem gwarancji producenta, bez niej użytkownik traci gwarancję. Wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania usług serwisowych tych urządzeń nie przekracza 50 % podstawy.

W myśl § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:

• obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
• lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
• zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Natomiast zgodnie z § 7 ust. 2 rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Na mocy § 7 ust. 3 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Zdaniem tut. Organu, wykonywana przez Wnioskodawcę konserwacja urządzeń klimatyzacyjnych spełnia definicję robót konserwacyjnych zawartą w § 7 ust. 2 rozporządzenia. Tym samym, roboty konserwacyjne dotyczące urządzeń klimatyzacyjnych opodatkowane są stawką podatku w wysokości 8%, stosownie do powołanego przepisu § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 z uwzględnieniem § 7 ust. 3 rozporządzenia.

Reasumując, usługi montażu i konserwacji urządzeń klimatyzacyjnych wykonywane w obiektach budownictwa społecznego oraz budownictwa mieszkaniowego, podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z powołanymi przepisami.


Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

źródło: www.podatki.biz